مقایسه خودارزیابی عملکرد مربّیان ورزشی رشته های انفرادی و گروهی دانشگاه های کشور

چکیده هدف: خودارزیابی یکی از روش های ارزیابی است که در آن فرد در مورد توانایی های خود اظهار نظر می کند. این مقوله تا کنون در بخش مربّیان دانشگاه های کشور کمتر مورد توجّه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق مقایسه خودارزیابی عملکرد مربّیان ورزشی رشته های انفرادی و گروهی دانشگاه های کشور می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی و پیمایشی است که به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را مربّیان تیم های ورزشی دانشگاه های کشور در رشته های انفرادی و گروهی تشکیل می دادند. تعداد نمونه آماری با استفاده از فرمول های کاکران محاسبه (124=n) و نمونه گیری به شکل تصادفی ساده انجام شد. روش شناسی: ابزار گردآوری اطّلاعات پرسش نامه محقّق ساخته ای بود که روایی آن به وسیلة استادان تایید شده و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 85/0=α بدست آمد. در تدوین پرسش نامه تحقیق با استفاده از جمع آوری اطّلاعات از ادبیات تحقیق و روش نظر سنجی دلفی عملکرد مربّیان در هفت بعد تقسیم بندی شد که عبارت بود از مهارت فنی و تکنیکی، فعّالیت های مالی، موفّقیت برنامه، روابط عمومی، مهارت های مدیریتی، مدل نقش مربّی و عضوگیری. در تجزیه و تحلیل داده ها در آمار توصیفی از میانگین، انحراف معیار و واریانس، جداول و نمودارها و در آمار استنباطی با توجّه به غیر نرمال بودن متغیّرها که از طریق آزمون کولوموگراف اسمیرنف بدست آمد از آزمون یو من ویتنی و فرید من استفاده شد. همچنین جهت بررسی ارتباط متغیّرها از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مربّیان رشته های انفرادی و گروهی در دو بعد مهارت فنی و عضوگیری اختلاف معنی داری داشتند (05/0>p) نتایج : نتایج تحقیق نشان داد بین مربّیان زن و مرد در تعیین اهمّیت ابعاد عملکردی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0